Isa sa mga natatanging pamanang pangkasaysayan ng bansa ang Nagcarlan Underground Cemetery—isang libingan na itinayo noong 1845 sa ilalim ng pamumuno ni Fr. Vicente Velloc, isang paring Pransiskano. Kakaiba ito sapagkat ito lamang ang underground cemetery o libingang nasa ilalim ng lupa sa buong Pilipinas.
Matatagpuan sa Brgy. Bambang, dalawang kilometro mula sa bayan ng Nagcarlan, ang sementeryo ay dinisenyo sa estilong Baroque. May lawak itong isang ektarya at nahahati sa dalawang bahagi: ang mga niches o libingan sa ibabaw ng lupa para sa mga karaniwang mamamayan, at ang underground crypt na nakalaan para sa mga prayle at kilalang personalidad ng bayan.
Tinatayang may 276 na libingan sa kabuuan—240 sa itaas at 36 sa ilalim ng lupa. Upang marating ang ilalim ng kapilya, kailangang bumaba sa makipot na hagdan kung saan mababasa ang inskripsiyon na nagpapaalala sa lahat ng “katiyakan ng kamatayan.”
Higit pa sa pagiging lugar ng libingan, nagsilbi rin itong lihim na tagpuan ng mga Katipunero noong panahon ng Himagsikan laban sa Espanya, at kalaunan ay naging silungan din ng mga mandirigma noong Panahon ng mga Amerikano at maging noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Noong Agosto 1, 1973, idineklara itong National Historical Landmark at ipinagbawal na ang mga bagong libing. Muling binuksan sa publiko ang lugar matapos ang restorasyon noong 1981, at mula noon ay nagsilbi na itong makasaysayang atraksyon at tanawing dinarayo ng mga turista at mag-aaral.
Hanggang ngayon, ang Nagcarlan Underground Cemetery ay hindi lamang paalala ng nakaraan, kundi simbolo rin ng pananampalataya, kultura, at pakikibaka ng mga Pilipino para sa kalayaan.